பட்டுப்போன பச்சை மரம்….!!!

பருவமடைந்த நாள் முதலாய்

கனவுகளில் மிதந்து.,

காமம் தவிர்த்தக் காதல் கொண்ட மனம்...

உற்றார் உறவினர் மறந்து
உல்லாசமாய் சுற்றித்திரிய...

சாதியறியாக் காதலோ

திருமணத்தில் சாதிபார்க்க...
காதலுமங்கே கனவாய்ப் போகவே...

இருபத்தைந்தில்

அவளும்
வாழ்க்கைப் பந்தயத்தில் போட்டியிட...

ஜாதகமும் சாதகமற்று

சதி செய்ததே...!!

கொடுக்கமுடியா வரதட்சிணையும்

வயதைக் கூட்ட..

அந்தஸ்தோ அவள் கனவின்

அஸ்திவாரத்தையே தகர்க்க..

முப்பதை தொட்டுவிட
மூப்பும் அவளை எட்டிப்பார்க்க..,

வயதும்

அவள் வசந்தத்திற்குத் தடையானதே...!!

படிப்பில் மற(றை)ந்த காதலும்
காதலில் மற(றை)ந்த காமமும் சோதிக்க..
அவள் காதலை செலுத்தி
காமத்தைப் பகிர்ந்து
கற்பனையை ரசித்து
கைப்பக்குவத்தை ருசித்து 

அவளைப் பாராட்டி..
அவள் தாலாட்டி மகிழ
பொக்கிசமாய் பிள்ளை வரமளிக்கும் 

மன்னவனுக்காய் ஏங்கும் மனம்...

அவதாரப் புருசன் வருவான்..
ஆதர்ச தம்பதியாய் வாழலாம்
மனமும் ஆசைப்பட...

ஆசைகளும், கனவுகளும் 

அடிமனதில் புதைந்துவிடவே..
ஊரார் கேளிப்பார்வையும் 

அவள் உள்ளத்தைத் துளைக்கவே..

காணும் வாலிபனெல்லாம்

வருங்காலக் கணவனாகமாட்டானா..??என உள்ளமும் ஒரு நிமிடம் செயலிழக்க...

கற்பனைக் கணவனை மனமும்

நித்தம் கட்டிப்பிடிக்க..
தலையணையும் கூறுமே 

அவள் தலையெழுத்தை...:(

அவள் வண்ணக் கனவுகளை

எண்ணமாக்கி வாழ்வளிக்க

மன்னவனும் வருவானோ.....!!??

இலையுதிர்க்கால மரமாய்..
இப்படியே இருந்துவிடுவாளா......!!??
வசந்தம் அவள் வீட்டை வந்தடையுமா...?? 
வசந்தத்தை நோக்கியே அவளும் வாசலிலே காத்திருக்கிறாள்....!!!