இயற்கை....

வரமென 

நானளித்த வாழ்வில்

கீரையும், காயும், கனியும் 

உண்டுகளித்து ஆரோக்கியமாய் 

வாழ்ந்தகாலமும்

இறந்தகாலமாய்ப் போகுமோ..?

நாகரீக வாழ்க்கையில்

நாட்டம் கொண்டே 

பீசாவும் பண்ணும் உண்டு ரசித்து

மருத்துவமனைக்கு 

விருந்தாளியாய் சென்றுவரும்

நிகழ்காலமும்

எதிர்கால நிசமாகிப்போகுமோ...??

கரம் நீட்டி குளிர்காற்று வழங்கி 

உள்ளம் குளிர்வித்த

மரம் வெட்டி 

மாளிகை கட்டி...

உணவை வாரி வழங்கி

குடும்பம் பல வாழவைத்த 

நிலமழித்து மனையாக்கி 

நித்தமும் கூவி கூவி விற்க..

மானிடா...!! 

நிசம் நிழலாய் சிரிக்கிறதே

உனைப்பார்த்தே..

உணவளிக்கும் 

தாயவளைக் கொன்றே

நீ 

மதிதுறந்து மனையாக்கி 

பலரை நிர்மூலமாக்கும் 

விபரீதம் உணராயோ..??

ஏதுமற்ற நிலையிலே

நீ

எடுத்துண்ண மீதமிருப்பது

மண்ணும், கல்லுமென

உணராயோ..?

உள்ளிருக்கும் விபரீதம் 

உணர்ந்தே விழித்திடுவாய்

இயற்கையன்னை நானும்

இன்னல் சகித்து உரைக்கின்றேன்

நீ 

இன்பமாய் வாழ்ந்திடவே..!!